Familia Teuchies op trot
zondag 25 augustus 2013
Aankomen in 2060
Oslo en de Colorline-ferry
Peer gyntvege (E6-stop nr3)
Snohette viewpoint (E6-stop nr2)
15 augustus
Het mooiste paviljoen ooit.
1,5 km bergopwaarts wandelen vanaf een parking langs de E6 staat daar zomaar het mooiste architecturke dat we ooit zagen, en dat zegt veel, want Noorwegen is zeker en vast het strafste land der desolate architectuurpaviljoenen. Maar dit overtreft alles.
De hedendaagse kijkhut staat aan de rand van het natuurgebied Dovrefjell, het gebied van de legendarische muskusossen. Deze voorhistorische beesten zijn bijzonder omdat ze 30.000 jaar geleden samen met de mammoet en sabeltandtijger zijn uitgestorven in Europa, maar sinds 1930 vanuit Groenland weer zijn uitgezet op de hoogvlaktes van Dovrefjell (er leven nu zo'n 260 daar).
Een jonge bioloog met gigastraffe kijker toont ons 2 muskusossen (bruine stipjes) en een rij rendieren (iets duidelijkere grijze stippen) ettelijke kilometers verder tegen de eindeloos uitgestrekte groene flanken.
We blijven uren hangen bij deze wonderlijke plek.
S' avonds gaat Johnny er nog eens even al lopend op uit in de hoop nog een muskusos tegen het lijf te lopen, en het is jackpot: hij ziet er wel 3. En ons wilde-dieren-geluk kan vandaag niet op: tijdens het rijden staan daar plots nog even 2 elanden vanuit de berm suf te kijken naar ons. Jipie! We zien de 3 wilde iconen van Dovrefjell en Noorwegen zomaar op 1 dag!
zondag 18 augustus 2013
E6 Trondheim-Oslo
Leuke stops vinden blijkt geen probleem.
Initieel waren we van plan om voor een tweedaagse fiets-, boot- en wandeltocht in Femudsmarken te stoppen (natuurgebied tegen de Zweedse grens). Een modderstroom heeft echter de baan van de E6 tot Roros overspoeld waardoor deze afgesloten werd. Enkele alternatieven werden snel gevonden (reizen vraagt een grote portie improvisatietalent en flexibiliteit!).
Stop 1 (foto's): fietsen naar een mooie bemande DNThut in Trolheimen om daar een wafeltje en ijsje te eten en dan terug te keren.
Trondheim
Het is super fijn om Poolse Anja hier te treffen! Ze woont in een 32m² appartementje met haar lief Aksel en werkt haar phd af: een studie over de toetreding van daglicht in woningen en appartementen en hoe een soort lichttunnel het daglicht tot diep in de woningen kan brengen. Ze toont ons haar labo in een ongelooflijk uitgeruste architectuurschool vol met ateliers, lasermachines voor houten maquettes en 3D-schuim-printers. Samen wandelen we in de gietende regen langs de gekleurde houten pakhuizen en drinken een tasje thee in een gezellig café (het eerste echte café dat we bezoeken op de hele reis!). S' avonds maakt Aksel zalm en eten we aan de salontafel omdat er geen plek is voor een eettafel, Jezus, 32 m² is klein! Tinka en Jolan kijken na het eten robot-auto tekenfilms en vinden dat echt 'stoer'.
De volgende dag nemen we onze toevlucht in Pirbadet, een reuze zwembad met een 96 en een 77 meter lange glijbaan op de pier, met zicht op zee en een 5master die voor de ramen van het grote bad aan de kade ligt aangemeerd. Ondertussen giet het pijpenstelen. Zo'n goed (en kleutervriendelijk!) zwembad moet er in Antwerpen ook dringend eens gebouwd worden!
Ik wil 'ooit' nog eens terug naar Trondheim. De regen heeft ons belet de stad te ontdekken zoals het hoort en er was veel meer te beleven dan de prachtige oude dokken en Pirbadet. Maar het weerzien met Ania was heel fijn.
donderdag 15 augustus 2013
Laatste etappe noordwaarts
.... was de laatste dag voor we s' avonds Trondheim binnenreden.
We namen vlak na het opstaan de laatste ferry, zetten de mobilhome aan de kant voor aan dagje fietsen/bessenplukkerij, en vulden voor de laatste keer onze 1kg-yoghurt emmertjes vol met framboosjes en bosbessen. We fietsten voor de laatste keer naast een fjord (deze boordevol met zalmkwekerijringen) en reden tenslotte als de kinderen sliepen met de mobloom de laatste kilometers tot in Trondheim.
(Valt het jullie op dat ik in verleden tijd schrijf en al mijn andere berichten in heden tijd werden opgesteld? Dat is natuurlijk niet toevallig, nu de grote vlucht huiswaarts zal starten vanaf Trondheim - het verste punt van onze lange noordelijke trip - hebben we plots het gevoel van 'naar huis keren' helemaal te pakken.)
Wij denken en dus ook praten stilaan wat meer en meer over 'thuis' (een woord dat voor Max nog totaal abstract is, die heeft evenveel tijd van z'n leven rondgedwaald als in een huis geleefd) en Tinka en Jolan die eigenlijk nooit blijk van heimwee of het gevoel van 'missen' hebben getoond, hebben plots veel zin om weer thuis te zijn. Ze hebben nooit spontaan uitgesproken dat ze thuis of iets van 'thuis' misten tijdens onze heeeele lange trip, maar nu ineens kijken ze erg uit naar ons stekje in Antwerpen en alles wat daarbij hoort.
En Max heeft zijn eerste 5woorden zinnetje gemaakt: "Mats ook es kjeine moekje" (lees: "Ik wil ook nog een klein snoepke."